Ηγεμονίσκοι εν δράσει:

Συντάχθηκε από: Ανείπωτος

Αυτές οι ηγεμονικές δυνάμεις δεν είναι αόριστες και ακατονόμαστες αλλά έχουν όνομα και ιστορία, φέρουν βαρέως την ευθύνη για μια σειρά συγκεκριμένων γεγονότων που στιγμάτισαν και στιγματίζουν την πορεία αυτού του νησιού.

Μεθοδευμένες προσπάθειες απο συγκεκριμένα κέντρα επιχειρήσεων [βλ.Πολίτης 11.9] να παρουσιαστούν οι Αγανακτισμένοι του προεδρικού με όρους πλήθους που συμπορεύεται μαζί με τους αγανακτισμένους της πλατείας Πουέρτα ντε Σολ και του Συντάγματος  στόχο έχουν να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη οτι πρόκειται για ένα κίνημα λαϊκό και αυθόρμητο το οποίο δεν υποκινείται απο κανενα, συντάσσεται κάτω απο το αίτημα να παραιτηθεί ο Χριστόφιας και αποσκοπεί στην οριστική εξιλέωση και κάθαρση του πολιτικού μας συστήματος. Επιχειρείται με αυτό τον τρόπο να παρουσιαστεί το κίνημα των αγανακτισμένων ως  αυτόβουλα αποκομμένο από την κομματική πολιτική σκηνή   ή έστω μη πολιτικοποιημένο με την έννοια οτι δεν ταυτίζεται ιδεολογικά με κανένα χωρο ούτε επιχειρεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από την δράση του. Αντί αυτού επιχειρείται να φανεί ότι οι Κύπριοι αγανακτισμένοι προτάσσουν κάτι καινούργιο. Eνδεικτικό είναι και το άρθρο του πολίτη «Ένας νέος Κύπριος πολίτης γεννιέται» που δημιουργεί την εντύπωση σε ένα ελαφρώς αφελή  ότι οι Κύπριοι αγανακτισμένοι αποτελούν  προϊόν κάποιου είδους «ευγενούς παρθενογένεσης» που αιτείται την άνευ όρων αποκαθήλωση της εγχώριας τάξης πραγμάτων.

Τούτη η προσπάθεια να προστεθούν οι Κύπριοι αγανακτισμένοι στον αστερισμό του  πλήθους που κατακλύζει πλατείες σε Ισπανία και Ελλάδα, αποτελούμενο από ετερόκλητα άτομα και συλλογικότητες και που αποσκοπεί στην επίτευξη  κάποιας μορφής απόλυτης δημοκρατίας- θεωρητικά πλαίσια δανεισμένα άνευ επιστροφής  από την αριστερά  του πλήθους των Virno  Hardt και Νegri-  αναχαιτίζει με τρόπο περίτεχνο την κάθε συζήτηση περί του ρόλου των ηγεμονικών δυνάμεων στο όλο παιχνίδι. Και επειδή αυτές οι ηγεμονικές δυνάμεις δεν είναι αόριστες και ακατονόμαστες αλλά έχουν όνομα και ιστορία, φέρουν βαρέως την ευθύνη για μια σειρά συγκεκριμένων γεγονότων που στιγμάτισαν και στιγματίζουν την πορεία αυτού του νησιού καλό θα ήταν να εκτεθούν με τα ονόματα τους μια προς μια. Για αποφυγή οποιωνδήποτε ασαφειών και παραλείψεων.

1)     Η Αρχιεπισκοπική Εκκλησία της Κύπρου, ο πιο επικερδής επιχειρηματικός οργανισμός στον τόπο από τον καιρό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας . Είναι υπεύθυνη, τουλάχιστον στην πρόσφατη της ιστορία, πολύ επιγραμματικά   για μια σειρά εγκλημάτων όπως η στυγνή και απρόσκοπτη εκμετάλλευση της κυπριακής γης για χάριν ιδιωτικού συμφέροντος,  ασύδωτο πλουτισμό απο αμφιλεγόμενες  δωρεές πιστών, διασπάθηση δημοσιου πλούτου μέσω φοροαπαλλαγών και τόσα άλλα, για να μην αναφερθούμε και στην αγαστή συνεργασία μεταξύ εκκλησίας και οθωμανικής αυτοκρατορίας στην καταστολή εγχώριων  εξεγέρσεων  . Σήμερα η εκκλησιαστική ηγεμονία όχι μόνο διαφεύγει της όποιας  σύλληψης αλλά ζει και βασιλεύει. Προσφάτως δε ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι απεργάζεται σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού, ετοιμάζει λίστα με επιφανείς προσωπικότητες ικανές να αναλάβουν την προεδρία του τόπου  και εμφανίζεται έτοιμος να δώσει το ok στον λαό να αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος  για το ποιος  από αυτούς είναι άξιος να κυβερνήσει. Η σχέση της εκκλησίας με τους Κύπριους αγανακτισμένους, τουλάχιστον αυτούς που παρακολουθούμε  στους δείκτες μας να ανακηρύσσουν ήρωες τους αδικοχαμένους νεκρούς και να ρεμβάζουν υπέρ ‘βωμών και εστιών’, εκφράζεται ανάγλυφα στο σύνθημα που κομίζει τον τοίχο του προεδρικού «Ζητείται Ηγέτης». Σε αυτή την επίκληση η Αρχιεπισκοπή παρουσιάζεται περισσότερο από πρόθυμη να δώσει απαντήσεις.  Εφόσον μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος ετοιμάσει την επίμαχη λίστα με τους περιζήτητους ηγέτες  παρουσιάζεται πρόθυμος να αφήσει χώρο και για άσκηση του «αμεσοδημοκρατικού» δικαιώματος του ψηφίζειν μέσω δημοψηφίσματος χωρίς την ανάγκη να περιμένουμε εκλογές. Κινήσεις αγανακτισμένων παπαδερών που να ζητούν την εκ Θεού έλευση  ηγέτη ακόμη δεν είδαμε αλλά έπεται συνέχεια. Αναμένουμε.

2)     Σύσσωμο  το κομματικό εποικοδόμημα κλυδωνίζεται. Συντελούνται μετακινήσεις και μετατοπίσεις στον πολιτικό και ιδεολογικό χάρτη που έρχονται να αμφισβητήσουν κατά μέτωπο τον ηγεμονικό ρόλο των κομμάτων και των πολιτικών ελίτ ως φορείς έκφρασης της πολιτικής βούλησης  του λαού.  Έχοντας εις γνώσιν αυτά τα νέα δεδομένα κάποια κόμματα καταφεύγουν στην συγκρότηση άτυπων συμμαχιών που υιοθετούν πάνω κάτω  γραμμές κοινές με αφορμή την πρόσφατη έκρηξη στο Μαρί. Οι απορριπτικές κομματικές δυνάμεις ΔΗΚΟ,ΕΔΕΚ, ΕΥΡΟΚΩ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ στέκονται δίπλα στο πλευρό των αγανακτισμένων και απαιτούν την άνευ όρων παραίτηση του Χριστόφια ο οποίος  στάθηκε όπως υποστηρίζουν ανίκανος να διαχειριστεί το ζήτημα. Ο υπερβάλλων ζήλος τους να ρίξουν το φταίξιμο στον ίδιο τον Χριστόφια ως τον κατεξοχήν υπεύθυνο γι α το φονικό στο Μαρί, τους φέρνει εμμέσως στην θέση να αμφισβητούν τον ίδιο τους τον εαυτό ως κόμματα, ως φορείς που στηρίζουν τις νόμιμες από το κράτος διαδικασίες για απόδοση δικαιοσύνης και που αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του προέδρου την εκ των εκλογών πραγμάτωση της λαϊκής εντολής. Πολλές φορές από τις δηλώσεις των εκάστοτε πολιτικών αφήνεται να νοηθεί ότι πολύ λίγη σημασία δίνεται στο τι θα αποφανθεί τελικά η ‘ερευνητική επιτροπή’ αφού το μέλλον της κυβέρνησης Χριστόφια θεωρείται ήδη ξοφλημένο. Με την ελπίδα ωστόσο ότι η ερευνητική επιτροπή του Πόλυ Πολυβίου θα αποδώσει την ανάλογη δικαιοσύνη, δηλαδή θα επιρρίψει στον πρόεδρο το φόρτο των ευθυνών για το συμβάν και θα τον φέρει ως εκ τούτου στην θέση να παραιτηθεί, ρίχνουν τις τελευταίες μέρες τους τόνους και αναμένουν στο ακουστικό για τα νεότερα. Αφού όπως είναι κοινώς γνωστόν και … κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία.

Η στάση της φιλελεύθερης δεξιάς τώρα, εννοώντας το ΔΗΣΥ επιλέγεται να αναλυθεί ξεχωριστά και αυτό όχι γιατί διαχωρίζει την θέση του σε σχέση με την όλη πολεμική που εξαπολύεται εναντίον του Χριστόφια από τις προαναφερόμενες κομματικές δυνάμεις. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού το ΔΗΣΥ από την πρώτη κιόλας στιγμή της έκρηξης φρόντισε να διαχειριστεί το ‘τραύμα’  στρατηγικά, προχωρώντας σε κατά μέτωπον φραστικές επιθέσεις εναντίον του Χριστόφια, προτρέποντας τον να παραιτηθεί από ευθιξία και για χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Η θέση του ως το μεγαλύτερο δεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης που το πιο πιθανόν  θα είναι αυτό που θα επωφεληθεί και  πολιτικά από την έκρηξη στο Μαρί, με την ανάδειξη του στην εξουσία, καθώς και το ασήκωτο φόρτο του ενοχικού του παρελθόντος το κατατάσσουν στην περίοπτα προνομιακή θέση να αναλύεται  κατά αποκλειστικότητα. Αρχίσαμε με την εκκλησία και αναφέραμε επιγραμματικά κάποια γεγονότα που σκιαγραφούν το ενοχικό της παρελθόν. Για τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έγινε το ίδιο για τον λόγο ότι ενδεχομένως να παρεκκλίναμε από την όλη συζήτηση σε σχέση με  την έκρηξη στο Μαρί και το κίνημα των αγανακτισμένων. Να αναφερθεί εδώ τουλάχιστον ότι το κάθε κόμμα σε αυτό τον τόπο  έχει καταχωρημένο  μητρώο  στις συνειδήσεις του λαού. Το γεγονός ακόμη ότι κομματικοί παράγοντες παντός καιρού και είδους αφήνονται να κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς ρους, δεν πάει να πει ότι δεν βαρύνονται από ευθύνες σε σχέση με σωρεία σκανδάλων, δολοπλοκιών, κατάχρηση εξουσιών και άλλα τόσα. Απλά αυτές οι ευθύνες συνήθως δεν αποκαλύπτονται ή σε άλλες περιπτώσεις αποσιωπούνται πλημμελώς για χάρην ‘ιδιωτικού συμφέροντος’.  

Ο ΔΗΣΥ είναι το κόμμα με το ποιο ενοχικό παρελθόν από όλα στην σύγχρονη ιστορία του τόπου. Στον ΔΗΣΥ βρήκε σκέπη και θαλπωρή  η Γριβική δεξιά μετά την εισβολή, υπεύθυνη για μια σειρά   δολοφονιών Τουρκοκύπριων αμάχων και μαχόμενων καθώς και Κυπρίων Κομμουνιστών. Με τον φάκελο του Κυπριακού να μην έχει ακόμη ανοιχτεί και με το ΔΗΣΥ να αποποιείται των όποιων ευθυνών του απέναντι στην ιστορία, το περιστατικό στο Μαρί το έφερε κοντά στην απορριπτική δεξιά που μετά το ‘όχι’ στο σχέδιο Ανάν διασπάστηκε και τράβηξε τον δικό της δρόμο. Κάτι που αξίζει να κρατήσουμε εδώ που έχει ήδη αναφερθεί και από άλλους συντρόφους σχετικά με τις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων στην Κύπρο είναι ότι η ‘φρεσκαρισμένη  δεξιά’  η οποία αποτελεί αναπόσπαστο αν όχι συστατικό στοιχείο της όλης αγανακτισμένης κίνησης, παρατάσσεται πλέον στους δρόμους συσπειρωμένη με όρους επιθετικούς. Στρατοπεδεύει στην έξοδο του προεδρικού ζητώντας την έξοδο του Χριστόφια από το προεδρικό αξίωμα, καθώς και την έξοδο οποιουδήποτε που από οποιαδήποτε θέση δηλώνει αριστερός. Το σύνθημα που ομολογουμένως θα ενσωμάτωνε η δεξιά εάν της δινόταν η ευκαιρία να εκφραστεί πιο ελεύθερα θα ήταν ένα από τα παλιά: “Διώκεται οποιοσδήποτε πολίτης εμφορείται από κομμουνιστικά ιδεώδη”.  Και ένοχοι για κομμουνισμό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι όλα τα μήκη και τα πλάτη της αριστεράς, από τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Το γιατί  σήμερα η αριστερά στην Κύπρο έφτασε στο σημείο να είναι το θύμα αδυσώπητων επιθέσεων από την δεξιά είναι σίγουρα ένα μεγάλο ερώτημα, στο οποίο θα μπορούσαν να δοθούν πολλές και διάφορες απαντήσεις. Στο τι θα μπορούσε να γίνει δε για να σταθεί στα πόδια της οι ερμηνείες ποικίλουν και διίστανται. Η πιο κάτω ρύση ενδεχομένως να μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου… έτσι για να χουμε τον νου μας:

               «:…ασχέτως της συγκεκριμένης αντίδρασης, όποιος επιτίθεται έχει πάντα το πλεονέκτημα του εφνιδιασμού, πράγμα το οποίο για κάποιο διάστημα του εξασφαλίζει σημαντική πρωτοβουλία κινήσεων: σε μεγάλο βαθμό έχει καθορίσει αυτός το έδαφος στο οποίο θα δοθεί η μάχη και έχει αναγκάσει τον αντίπαλο να αμύνεται –ακόμη και όταν αυτός (νομίζει ότι)αντεπιτίθεται.»

[1] Γαβριηλίδης Α. Οι καθηγητές του τίποτα: Η αντι-εξέγερση ως πολιτική επιστήμη, Θέσεις τεύχος 113,2010, σσ 15-54