Συντάχθηκε από: Ανείπωτος
Πολιτικοί, υπουργοί, επιτελείς παντός είδους από γραφιάδες μέχρι στρατιωτικούς παρελαύνουν ενώπιον της ερευνητικής επιτροπής για να δώσουν την ερμηνεία τους για το τι ενδεχομένως πήγε στραβά, και ποιος είναι αυτός που πρέπει να τιμωρηθεί.
Κανένας δεν υπάρχει που να αμφισβητεί οτι η κυβέρνηση Χριστόφια και ο Χριστοφιας ο ίδιος βρίσκεται ενώπιον σοβαρών ευθυνών όσον αφορά την φονική έκρηξη στο Μαρί. Ευθύνες ασήκωτες αλλά συγκεκριμένες που συνοψίζονται, όπως κοινώς ακούγεται, στην αδυναμία και την εντυπωσιακή ολιγωρία που επέδειξε ο κρατικός μηχανισμός να διαχειριστεί το θέμα με τρόπο έτσι ώστε να μην φθάσουμε σήμερα να θρηνούμε ζωές. Πολιτικοί, υπουργοί, επιτελείς παντός είδους από γραφιάδες μέχρι στρατιωτικούς παρελαύνουν ενώπιον της ερευνητικής επιτροπής για να δώσουν την ερμηνεία τους για το τι ενδεχομένως πήγε στραβά, και ποιος είναι αυτός που πρέπει να τιμωρηθεί.
Ο κόσμος απαιτεί δικαίωση για τους δικούς του. Οτιδήποτε και να λεχθεί αυτές τις στιγμές είναι λίγο σε σχέση με το τι θα μπορούσε να γίνει αν δίνονταν άλλες διαταγές, αν οι ιθύνοντες ήταν κάποιοι άλλοι, αν η κυβέρνηση ενεργούσε διαφορετικά κλπ. Πολλά ‘αν’ που μάχονται να φανταστούν την αποτροπή ενός τραγικού συμβάντος που ήδη συντελέστηκε.
Η ερευνητική επιτροπή υπό την διεύθυνση του δικηγόρου Πόλυ Πολυβίου ανέλαβε το έργο της διερεύνησης του συμβάντος για να αποφανθεί τελικά ποιος είναι ο υπεύθυνος. Η ετυμηγορία θα δοθεί εντός των ημερών και όπως όλα δείχνουν και οι πλείστοι αναμένουν δεν θα είναι καταδικαστική, τουλάχιστον για τον Χριστόφια. Κάποιοι ωστόσο φαίνεται να αδημονούν μια καταδικαστική απόφαση εναντίον του Χριστόφια. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου παράδοξο, κάθε άλλο. Το θέμα είναι από πού προέρχεται αυτή η λαχτάρα και με ποιο τρόπο εκφράζεται. Στο άρθρο του Πολίτη 11/9 «Ο Πολυβίου και οι προεδρικές» ο προσυπογραφών προλογίζει το κείμενο του εκθειάζοντας τις αρετές του κύριου Πολυβίου που όπως διατείνεται πρωτοτυπεί για τα Κυπριακά δεδομένα.
«Ερωτά με καυστικό τρόπο, σχολιάζει υπουργούς, ακόμα και τον ίδιο τον πρόεδρο της δημοκρατίας, προβαίνει σε γενικές και εν μέρει απαξιωτικές κρίσεις για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, δείχνει επικοινωνιακές δυνατότητες υψηλού επιπέδου απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων στο Μαρί…»
Από τα προαναφερθέντα κάποιος αντιλαμβάνεται ότι ο κύριος Πολυβίου ασκεί την διερευνητική του αποστολή στο ακέραιο. ‘Ξέρει την δουλιάν του με το παραπάνω’ που λέμε. O όλος εκθειασμός όμως φαίνεται να κρατάει λίγο. Μάλλον αποτέλεσε μια πρώτη παρουσίαση, εν είδη μιας πρώτης γνωριμίας με τον κύριο Πολυβίου και τις αρετές του, για να δώσει χώρο στην προειδοποίηση που με περίσσεια ευγένεια εκσφενδονίζεται αμέσως μετά.
Μπροστά στο «βασικό ερώτημα… πού βρίσκεται στο στόμα κάθε πολίτη και πολιτικού (για το) ‘που το πάει αυτός ο άνθρωπος’» ο προσυπογραφών διερωτάται .
«Θα αθωώσει τον πρόεδρο, θα τον κάψει με το πόρισμα του, θα κολοκυνθίσει τα πράγματα όπως έχουν κάνει σχεδόν όλοι οι προκάτοχοι του σε ανάλογες περιπτώσεις?»
Βέβαια η χρησιμοποίηση του ρήματος ‘κολοκυνθίζω’ στην συγκεκριμένη περίπτωση πέφτει κάπως βαριά αν κρίνουμε από τους μελιστάλαχτους χαρακτηρισμούς που γράφτηκαν μόλις προηγουμένως. Εκφράζει την λογική που λέει ότι εκ πρώτης όψεως όλα συμπίπτουν στο ότι είσαι ο καλύτερος του είδους σου, μέχρι ασφαλώς να αποδειχθεί το αντίθετο. Φέρνει στον νου την εικόνα μιας mainstream κύπριας μάνας που προσπαθεί να πείσει το παιδί της ότι είναι προικισμένο με παραπάνω χαρίσματα από ότι τα άλλα παιδιά; Ότι το παιδί της είναι το καλύτερο παιδί από όλα. Ως την στιγμή βέβαια που αυτό θα πράξει την μοιραία ζαβολιά και θα την εκθέσει. Και εκεί καταρρίπτεται και αντιστρέφεται η όλη ιδέα που είχε το παιδί για τον εαυτό του.
Επιστρέφοντας στο κείμενο «Ο Πολυβίου και οι προεδρικές» και αφού διαβήκαμε τα μονοπάτια του εκθειασμού και της προειδοποίησης κατευθυνόμαστε προς την έκφραση μιας πολιτικής εκτίμησης σε σχέση με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Στο παράθεμα με τίτλο ‘Θέσεις μάχης’ το γκρίζο φόντο κλέβει την προσοχή, και τραβάει το βλέμμα. Είναι η στιγμή που απο τις εκτιμήσεις των πολιτικών κομμάτων για το τι μέλλει γενέσθαι στην πολιτική σκηνή του τόπου την επαύριο της φονικής έκρηξης στο Μαρί , περνούμε ή μάλλον κατερχόμαστε «στο επίπεδο… της κοινής γνώμης και κάποιων πολιτικών(!)»[το θαυμαστικό δικό μου]. Εκεί όπως αναφέρεται
«…οι προσμονές διχοστατούν : H συντριπτική πλειοψηφία του λαού αναμένει από τον κ. Πολυβίου να μας εκπλήξει, παρομοιάζοντας τον με τον Ιταλό εισαγγελέα Ντι Πιέτρο και την επιχείρηση ‘καθαρά χέρια’ και οι του ΑΚΕΛ ευελπιστούν ότι θα επαναλάβει πορίσματα αλά κυπριακά τύπου Σταυρινάκη.»
Σ’ αυτό το σημείο βλέπουμε τον συγγραφέα να προχωρεί σε μια ευφάνταστη μανούβρα. Αφού θεωρεί ο ίδιος ότι μιλάει εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, -ειδάλλως κοινή γνώμη κατά τα προαναφερθέντα, αγνώστου μέχρι στιγμής επιπέδου- φροντίζει να ανεβάσει το ίδιο το επίπεδο των απαιτήσεων στις οποίες ο κ. Πολυβίου οφείλει να αντεπεξέλθει. Αυτό επιτυγχάνεται μα με ποιο άλλο τρόπο παρά με την αστραφτερή παρομοίωση του κυρίου Πολυβίου με τον Ιταλό εισαγγελέα Ντι Πιέτρο. Από το στάδιο του εκθειασμού στην στιγμή της προειδοποίησης τώρα περνάμε στο σημείο της υπόρρυτης προτροπής προς τον κύριο Πολυβίου που καλείται να προσέξει μπάς και απογοητεύσει και διαψεύσει όλους εμάς, την κοινή γνώμη, που πιστέψαμε ότι θα αποδοθεί εν τέλει μια κάποια δικαιοσύνη.
Θα χει πράγματι πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε την θέση όλων αυτών των αρθρογράφων με την φευγάτη μελανιά, την επομένη του πορίσματος του κ. Πολυβίου. Θα είναι οι ίδιοι που στο άκουσμα της μη εισαγγελικής καταδίκης του Χριστόφια θα ψάχνουν το γενεαλογικό δέντρο του κ. Πολυβίου για να αποδείξουν ότι είναι ακελικός και ότι το πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής ήταν προ καιρού αποφασισμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου